Blog zakończony, dostępny jako archiwum

Blog Michała Januszewskiego to już zamknięty projekt. Rzeczą młodzieńczą było pisać o wszystkim i przejawiać nazbyt interaktywne postawy wobec świata. Dziękuję wszystkim czytelnikom i komentatorom, którzy współtworzyli ze mną to miejsce wymiany myśli, poglądów i polemik. Statystyki przedstawiają się bardzo imponująco: zarejestrowano blisko 31 tys. odwiedzin. Wszystkie archiwalne wpisy i komentarze pozostaną dostępne. Niestety liczne teksty zostały skradzione z bloga i dyskusji. Niech więc oryginały świadczą o prawdziwym autorstwie.

niedziela, 4 stycznia 2009

In principio erat verbum

Dziś pierwszy dzień mojego blogowania. Na początku chciałbym powiedzieć kim jestem, o czym chcę pisać oraz dlaczego zdecydowałem się zaistnieć w przestrzeni wirtualnej.

Nieograniczone są możliwości intelektu, rozumu czy ducha człowieka. Pozostają one tak długo jedynie możliwościami, jak długo są niedostrzeżone. Później odchodzą daleko i coraz trudniej je zobaczyć.

Filozofia jest dziedziną wiedzy fundamentalnej, podstawowej i najszerszej. Dzięki takiej tylko wiedzy wiemy więcej o świecie. Epistemologia bada sposoby poznawania, logika strzeże przed błędami w myśleniu i daje niezwykłe możliwości posługiwania się rozumem. Historia filozofii pokazuje umysły genialnych ludzi i pozwala wchodzić z nimi w dialog przez lekturę i refleksję.

Teologia jako wiedza o Bogu nie musi koniecznie być konfesyjna i zamknięta dla niewtajemniczonych. Wiele zagadnień domaga się zaistnienia w ludzkich umysłach, choćby po to aby stawiać otwarte i sensowne pytania. Teologia staje się w ten sposób naturalną konsekwencją filozofii. Wiedza o świecie prowadzi do wiedzy o jego przyczynach.

Pedagogika jako nauka o wychowaniu i edukacji człowieka jest w najgłębszym sensie nauką o człowieku. Kształtowanie i wychowanie wiąże się zawsze z odpowiedzialnością najwyższej wagi. Poznanie mechanizmów i zasad jakie rządzą edukacją państwową, domowym wychowaniem rodzicielskim, dzieciństwem jest poznaniem człowieka. Pedagogika religii bada wchodzenie człowieka w świat transcendencji.

Nauki, które wymieniłem tworzą sumę wiedzy do której poznania staram się dążyć. Zapraszam do towarzyszenia mi w moich fascynacjach. W blogu zamierzam pisać o moich przemyśleniach, będę starał się ukazać świat swoimi oczyma, dlatego bardzo chętnie przeczytam komentarze i wszystkie uwagi.

Witam Was zatem drodzy czytelnicy na moim blogu, życzę miłej lektury.

20 komentarzy:

  1. NIE ZGDAZAM SIE ZE FILOZOFOWIE TO OSOBY GENIALNE....GENIALNE BYWAJA TYLKO DZIECI

    OdpowiedzUsuń
  2. co do pedagogiki też się nie zgadzam do końca... bo wykształcić można tylko pewne mechanizmy, a te tylko i wyłącznie służą wspomaganiu całego procesu jakim jest wychowanie.

    OdpowiedzUsuń
  3. Co do geniuszu... zależy od definicji.

    Jeżeli chodzi o związki filozofii z geniuszem dzieci... Pytanie od którego zaczęła się filozofia to "dlaczego?". To samo pytanie chyba najczęściej zadają dzieci. Alternatywne określenie filozofii, nieco jak dla mnie poetyckie to "zdolność zadziwiania się światem".

    Co do pedagogiki to chyba nie za bardzo potrafię dostrzec polemikę.

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie sztuką jest odkryć rzeczy wielkie które będą podziwiane przez pokolenia. Godna podziwu i uznania jest ciekawość i uśmiech dziecka na widok spadających płatków śniegu...

    OdpowiedzUsuń
  5. odkrywam dwa zupełnie inne światy w osobie piszącego i komentującej. i tak sobie myślę, że na pewno się nie dogadacie.

    OdpowiedzUsuń
  6. hmm... to trochę jakby się zastanawiać co jest lepsze: cukierki czy tramwaj. Otóż sztuką jest odkryć rzeczy podziwiane później przez pokolenia. A ciekawość i uśmiech dziecka, zwłaszcza dla jego bliskich jest nie do zastąpienia.

    OdpowiedzUsuń
  7. Po co szukasz przestrzeni dla miłości? W jakim celu wyciągasz do tego tak potężne działa jak filozofia, pedagogika i teologia? Uważasz, że prosty człowiek nie jest w stanie prawdziwie i szczerze kochać? Myślisz, że nie jest godny miłości, jeśli nie próbuje się do niej odpowiednio przygotować?
    Przecież miłość jest uczuciem najbardziej naturalnym, a jednocześnie skomplikowanym samym w sobie.

    OdpowiedzUsuń
  8. to ja michal:) - autor, z anonimowego loginu.

    Agnieszko... Wyobraź sobie 0,25 litra wody. To mniej wiecej szklanka. Niech ta woda będzie miłością. Ciecz, jak wiesz, przybiera kształt naczynia. Inaczej ułoży się w szklance a inaczej w gąbce prawda? Każdy człowiek jest inny, każdy kocha inaczej.

    Nie jest to różnica jakości. U ludzi, którzy starają się zrozumieć swoją miłość bardzo wielkie jest ryzyko, że coś źle zrozumieją a błąd będzie kosztował utratę miłości. To strona negatywna. Jest i pozytywna. Kochając sercem i intelektem ma się zawsze drugi silnik, kiedy jeden zawiedzie, a na jednym silniku nawet samolot doleci.

    Twój prosty człowiek i mój mędrzec niby zupełnie co innego a kochają tak samo. Ja zaś chcę kochać całym sobą, wszystkimi moimi zdolnościami.

    Można sobie deliberować;-) jednak nawiększy nawet mądrala robi maślane oczy i przyjmuje błędny wzrok tęskniący za rozumem na widok kochanej kobiety :)

    OdpowiedzUsuń
  9. Pewnie nie będziesz zadowolony, że psuję Twój blog wspominając tego autora... Może nie powiem jaki to autor i tytuł, tylko przytoczę pewną historyjkę:).
    Mam na myśli historię chłopca, który we wspaniałym pałacu dostał od gospodarza łyżeczkę z oliwą i polecenie, żeby zwiedzając posiadłość pilnował, żeby nie uronić kropli oliwy:). Wrócił z pełną łyżeczką, ale nie umiał powiedzieć nic na temat pałacu, nie dostrzegł jego piękna i przepychu, gdyż był pochłonięty wykonywaniem zadania. Właściciel pałacu polecił mu powtórną wycieczkę po posiadłości. Tym razem chłopiec wrócił oczarowany pałacem, ale bez oliwy.

    Alegoria poznania jednostronnego: kiedy za bardzo się na czymś skupiamy, po drodze umyka nam wiele cennych rzeczy. Tobie to chyba nie grozi;). Mimo wszystko uważaj, żebyś próbując zgłębić tajemnicę miłości, nie stracił czegoś cenniejszego, magicznego. Miłość nie jest żabą w laboratorium (chyba wiesz co się z tymi żabami robi).

    OdpowiedzUsuń
  10. Ktoś kiedyś powiedział: "miłość filozoficzna przedstawia się w trzech słowach: Jest z kim, jest gdzie, ale po co?" Czy więc poprzez próby zrozumienia czegoś tak w każdym przypadku innego jak miłość, idziemy właściwą ścieżką? Rozumiem Twój punkt widzenia o intelekcie. Ale zgadzam się z niejaką Agnieszką, iż skupiając się za bardzo na poznaniu, możemy zatracić to, co chcemy poznać.

    Marek:)

    OdpowiedzUsuń
  11. Marku... mi chodzi tylko o to żeby zrozumieć siebie. Wyobraź sobie, że tak na prawde zakochujesz się w kobiecie, dzieki której nagle przestajesz dostrzegać wszystkie inne kobiety. Dziewczyna, którą kochasz staje sie dla Ciebie centrum. Targają Tobą skrajne emocje i nawet na małe fuknięcie Twoja psychika reaguje depresją. Nie chcesz tego zrozumieć? Nie chcesz wiedzieć co się z Tobą dzieje?
    Dlaczego zakładasz, że poznanie rozumowe zniszczy czar romantyzmu? To nie jest tak jak z Karusią z ballady romantyczność. Czucie i wiara silniej, być może, mówią niż mędra szkiełko i oko, jednak chęć zrozumienia i zagospodarowania swojej przesrzeni intelektualnej niczego nie niszczy.

    OdpowiedzUsuń
  12. a ten ostatni post to ja Jarząbek ;-) michal hehe:)

    OdpowiedzUsuń
  13. Mnie po prostu czasem "drażnią" próby przyrównania czegoś tak nielogicznego i dziwnego jak miłość, do rangi elementu możliwego do zrozumienia. Bo gdyby to było możliwe, to ja z chęcią bym ją poznał. Ale że- wg mnie- jest to niemożliwe, nie zamierzam absolutnie tracić na to czasu...

    Marek

    OdpowiedzUsuń
  14. Myślę, że próby zrozumienia czegoś nie można nazwać stratą czasu, nawet jeśli jest to z założenia niewykonalne. Kiedyś lot w kosmos też był niewykonalny (pomijam tutaj Twardowskiego, który podobno dokonał tego już w XVIw ;) ). Ale dlaczego próby rozumowego rozpatrzenia miłości wywołują takie skojarzenia- loty w kosmos, krojenie żab itp.
    Chyba wolałabym być obłąkaną dziewczynką- Karusią niż mędrcem. Coś, czego nie rozumiemy do końca jest bardziej fascynujące.

    OdpowiedzUsuń
  15. Tajemnica zawsze zdaje się być wciągająca. Dlatego intelekt dąży do jej zrozmienia. To swoista grawitacja... każdy rozum dąży do zrozumienia tajemnicy.

    Marku... Agnieszko.. dlaczego niechętni jesteście próbom intelektualnej adaptacji miłości?

    Przepraszam za bezczelność... znacie mnie wiec nie będzie to zaskoczeniem;-) chciałbym powiedzieć Wam, że sadzę, że sadzę, że się boicie. Demaskowanie wyższych uczuć zawsze blokowane jest strachem... Zainspirowało mnie to do... hmm zobacznie kolejny wpis:)

    OdpowiedzUsuń
  16. Może dlatego, że sami nie poznaliśmy jeszcze miłości. Dla mnie jest ona śliczną bajką z serii tych, które mamusia czytała mi kilkanaście lat temu: o ślicznych księżniczkach, które zawsze spotykały swojego księcia i miłość zwyciężała mimo przeciwności losu. Burzysz mój świat z dzieciństwa próbują ulokować go wśród bardzo poważnych filozoficznych rozważań:p. Ja chcę być jeszcze małą dziewczynką:D. Chociaż moje 158 cm chyba nigdy nie upoważni mnie do mówienia, że "jestem juź duzia" ;)

    OdpowiedzUsuń
  17. Agnieszko to nieomal kokieteria:) Marku... a Ty masz jeszcze czas ;-) hehe wybacz patriarchalne podejscie;-) Ty teraz to pisz:) czekam na promocje Towjej książki. Teraz juz to oficjalnie powiedziane wiec nie masz wyboru.

    Jest taka piosenka, ktorą pokazala mi moja kobieta. Jest świetna, polecam do przemyślenia:

    Ile jestem ci winien
    Ile policzyłaś mi za swą przyjaźń
    Ale kiedy wszystko już oddam czy
    Będziesz szczęśliwa i wolna czy
    Ale za nim pójdę chcialbym powiedzieć ci że

    Miłość to nie pluszowy miś ani kwiaty
    To też nie diabeł rogaty
    Ani miłość kiedy jedno płacze
    A drugie po nim skacze
    Bo miłość to żaden film w żadnym kinie
    Ani róże ani całusy małe duże
    Ale miłość kiedy jedno spada w dół
    Drugie ciągnie je ku górze

    Ile jestem ci winien
    Ile policzyłaś mi za swą przyjaźń
    Ile były warte nasze słowa
    Kiedy próbowaliśmy wszystko od nowa
    Ale za nim pójdę chcialbym powiedzieć ci że

    Miłość to nie pluszowy miś ani kwiaty
    To też nie diabeł rogaty
    Ani miłość kiedy jedno płacze
    A drugie po nim skacze
    Bo miłość to żaden film w żadnym kinie
    Ani róże ani całusy małe duże
    Ale miłość kiedy jedno spada w dół
    Drugie ciągnie je ku górze

    Muzyka i jak mi się zdaje tekst - zespół Happysad.

    OdpowiedzUsuń
  18. Miłość...

    Zrozumieć miłość...

    Bóg jest Miłością...

    Zrozumieć Boga?

    OdpowiedzUsuń
  19. Czy każda miłość jest bogiem? Każdy bóg miłością? Ateista nie poznając boga nie poznaje miłości?

    OdpowiedzUsuń
  20. To, że ateista nie wierzy w Boga nie znaczy, że Go nie ma. A Bóg miłuje wszystkich, nawet ateistów.

    OdpowiedzUsuń