Krótka notatka o świątecznych życzeniach

W czasie świątecznym zwykliśmy składać sobie życzenia. Czynność ta stała się tak zwyczajna i automatyczna, że bardzo łatwo stracić poczucie jej sensu. Kilka paradoksów:

• Życzenie swojemu wrogowi pomyślności
• Wszystkim ludziom szczęścia (uwaga, egzystencjaliści się denerwują)
• Wszystkiego dobrego wszystkim i wszystkiemu
• Bogatego gwiazdora (skąd przypuszczenie, że bogaty okaże się hojnym? :)

Przykłady możnaby mnożyć w nieskończoność. Wystarczy popatrzeć na "Wigilie" w zakładach pracy, w których pracownicy są ze sobą w niezbyt dobrych stosunkach. Okazuje się przy tych okazjach, że ludzie owładnięci świątecznym szałem są w stanie wyrazić takie serdeczności jakich do tej pory żaden poeta na Ziemi nie wypowiedział.

Uzurpując sobie prawo do generalizacji mogę powiedzieć, że życzenia, które sobie składamy są głupie. Powtarzamy wyuczone formułki, "zdrowia, szczęścia pomyślności i wszystkiego najlepszego! Wesołych świąt!" Co do licha święta mają wspólnego z WESOŁOŚCIĄ?! Wolałbym radosne, niż wesołe święta.

Czego brakuje w naszych życzeniach? Co byłoby wskazane w naszym myśleniu o treści życzeń, czyli tego wszystkiego czego chcielibyśmy dla naszego rozmówcy?

1. Składamy, życzenia zwykle konkretnej osobie. Świetnie byłoby przez chwilę zastanowić się, co jest najważniejsze dla tej osoby, niechże życzenia dotykają w jakiś sposób tej sfery.
2. Przyjaciołom należą się życzenia, które jednocześnie będą bliższym przyjrzeniem się ich dokonaniom, pracy, sytuacji rodzinnej czy troskom i kłopotom.
3. Istnieje zależność, która mówi, że im bliższa osoba, tym życzenia muszą być bardziej osobiste.
4. Kiedy przyjdzie składać, życzenia komuś do kogo nie mamy za grosz sympatii, nie warto pogrążać się w nieszczerościach.


Wydaje mi się, że jedyną okazją aby złożyć życzenia w stylu "wszystkiego najlepszego" jest spotkanie z nieznajomym. Składanie tego typu życzeń bliskim jest jawnym i nieskrywanym lekceważeniem.